Post by SomebodyPost by Rub al ChaliDe menselijke intolerantie tegenover alles wat verheven is heeft de
mensen gedegenereerd. Op alle denkbeelden en beginselen heeft de mens
wel zijn brandmerk afgedrukt.
Wordt hier mee bedoeld dat alle geschriften die er ooit nagelaten zijn
vastgelegd zijn in regels voor mensen ipv de diepere betekenis te begrijpen?
Er zo voorbij gegaan wordt aan wat er eigenlijk gezegd wordt en wat de
bedoeling ervan is. Een regel oppervlakkig is en begrijpen diepere lagen
omvat? Het zo dus degenereert door het als regel na te gaan leven? De mens
er zo zijn eigen beperking als brandmerk op afgedrukt heeft?
Het allerbelangrijkste is wel dat de degeneratie en het brandmerken op elke
schaal zichtbaar is. Dus of je nu naar kleine menselijke verhoudingen uit
het dagelijks leven verwijst of naar grote groepsverhoudingen op het
wereldtoneel, het bedoelde principe is er volop in werkzaam. Dus niet enkel
in geschriften, maar gewoon ook in de dagelijkse omgang. Niet alleen het
interpreteren van verlicht gedachtengoed door het te binden aan regels, maar
ook het simpelweg verbaal of anderszins vernietigen ervan.
Het brandmerk, dat is de dwang van de meerderheid ofwel de visie van de
massa. Aangezien de meerderheid of de massa nooit bij de verlichting kan die
de enkeling soms wel naar beneden kan halen in zijn woorden en/of daden zal
de massa zich genoodzaakt zien het bedreigende nieuwe de kop in te drukken.
Grote hulp krijgt ze daarbij van zowel wetenschap als religie -- van de
gevestigde orde, inderdaad, waartegen zij zich eigenlijk zo afzet, maar
waaraan zij volkomen ondergeschikt is. Hoe ironisch.....
Nog 25 jaar zo verder gaan en men gaat opnieuw op de brandstapel komen als
men durft te verwijzen naar aangevoelde waarheden.
In het klein: het gegeven dat je je nota bene nl.spiro -- een zogezegd
bovengemiddeld spirituele omgeving -- bij voorbaat of achteraf moet
verdedigen om over spirituele zaken te mogen spreken bijvoorbeeld, is een
aanduiding van het brandmerk; het is hetzelfde brandmerk dat je op je
achterste zou krijgen als je in een werksituatie zo gek zou zijn om over het
verhevene of het heilige te praten, alleen verwacht je het eigenlijk niet in
een spiritueel georiënteerde omgeving. Dat is zorgelijk, want exact
hetzelfde speelt zich ook buiten nl.spiritueel af in de grote wereld. Doodt
de verbeelding en je doodt de visie, die uiteindelijk zal blijken een
collectieve visie te zijn -- het produkt van de scheppende verbeelding van
alle mensen die het nog niet uit hun leven hebben verbannen.
Post by SomebodyPost by Rub al ChaliIn elke hogere uitdrukking heeft de mens zijn godslastering breedvoerig
uitgestald. Niet de wereld is wreed, maar de mens.
Dit begrijp ik wel geloof ik:-)
Iets wat bij het lezen of horen niet in zijn volledigheid begrepen wordt kan
angst geven en daardoor afgespiegeld worden als "slecht" ipv erkennen dat
het niet begrepen wordt. Daarmee maakt de mens iets slecht wat inzichten
(en dus begrip) behoort te geven.
Je hoort mij niet zeggen dat jouw interpretatie wel of niet toereikend is;
het is de jouwe en hij is als zodanig correct.... :-)
Maar datgene waarop gedoeld wordt is veelomvattender dan religie en is zo
kleine als jouw en mijn dagelijkse leven en zo groot als de hele wereld
tegelijk. De mens klaagt over een onrechtvaardige God, die zogenaamd niets
doet om ellende tegen te houden of te voorkomen, maar het is de mens zelf
die in de eerste plaats door zijn gedrag en door zijn levenswijze ellende,
rampen, onrechtvaardigheid en oorlog in het leven roept.
We hebben onlangs kunnen zien hoe dat in het klein werkt: men roep iets over
zichzelf af door het eigen gedrag en dat blijkt een eenzijdige werking te
hebben. Er zijn er altijd enkele die ditzelfde gedrag straffeloos kunnen
volhouden zonder (schijnbaar) iets over zichzelf af te roepen. Dat is de
godslastering op kleine schaal die op grote schaal natuurlijk voor veel en
veel grotere gevolgen zorgt, o.a. het feit dat 90% van de mensheid eigenlijk
al dood is omdat zij de bronnen tot het innerlijke leven heeft afgesloten.
Dat is de werkelijke dood waar je bang van mag zijn; dat is wreedheid.
Post by SomebodyPost by Rub al ChaliGoede mensen denken dat als men hun gezichtsveld zou aannemen dit een
sleutel tot redding van de wereld zou zijn maar hun opvatting over die
wereld gaat niet verder dan de grenzen van de stoffelijke wereld. Niet de
wereld vertoont ongerechtigheid (natuurrampen, oorlogen, ellende) maar
de mens, want de keuze voor een pad van afzondering brengt altijd een
bedreigend lot.
Wordt hier bedoeld dat doordat de mens zich beperkt in het denken tot een
klein gedeelte van wat ze zijn en waar ze bestaan, ze alles over zichzelf
afroepen? Het handelen en de beslissingen die er genomen worden op een te
beperkt gebied gebaseerd zijn?
Hiermee bedoel ik dat in principe goedbedoelende mensen de aarde
bestieren -- ik twijfel doorgaans niet aan de goede bedoelingen van de
meeste mensen -- maar dat hun visie schromelijk tekortschiet. En als er iets
is waar behoefte aan is voor onze gezamenlijke toekomst, dan is het aan
mensen met visie op invloedrijke posten, een visie die ook de subtiele
rijken insluit. Vanzelfsprekend is dat niet de materialistische visie die de
brandmerken stempelt op alles wat de objectieve realiteit overstijgt.
Ofwel: hoe zogenaamde goede bedoelingen de ondergang van de wereld kunnen
bewerkstelligen, als ze lang genoeg mogen woekeren om tot onkruid te
verworden. Begrijp me goed: de materialistische visie WAS ooit een verlichte
visie die ons uit de duisternis van de Middeleeuwen heeft getrokken, maar
thans heeft ze wel afgedaan. Toch zit ze steviger in het zadel dan
ooit.......
Neem de ramp in Kashmir. Aardbevingen toevallig? Dat lijkt me niet, want
toeval bestaat immers niet. Nee, het is niet toevallig dat de regio waarin
die aarbeving plaatsvond sinds meer dan 50 jaar de inzet is van een van de
bloedigste machtsspelen die de mensheid heeft gekend. Het is zelfs de inzet
van een mini-koude oorlog, omdat de twee betrokken landen louter vanwege
Kashmir kernwapenmachten zijn geworden. Ze hebben wederzijds enorme sommen
geld gestoken in de ontwikkeling van wapens die hun macht ver te boven gaan,
onderwijl de bevolking creperend achterlatend. Die visie bedoel ik. Die is
achterhaald. Die is funest en, als we er nog een tijdje mee door willen gaan
is het zelfs reden genoeg voor nog wat ergers. Niet alleen individuen roepen
dingen over zichzelf af; ook groepen van individuen doen dat.
Post by SomebodyPost by Rub al Chali"Intolerantie tegenover alles wat verheven en verlicht is, is de schande
van de mensheid geworden."
Dit is het moeilijkste stukje:-)
Wat is wijsheid?
Zoek die maar in je eigen hart, Somebody! Er zit genoeg daar. En als het als
onzinnig of overdreven binnenkomt is dat ook prima, want ik kan noch wil het
weerleggen. ;-)
Post by SomebodyHet merendeel van de mensheid denkt (volgens mij) oprécht dat ze het goede
doen, het goede zien. Voor hun is dat dan ook zo. Het is dan allen in
combinatie met anderen dat er frictie ontstaat. En misschien niet eens omdat
er van beide kanten uit gezien geen acceptatie bestaat voor de andere
zienswijze, maar omdat er gehandeld moet gaan worden op een manier die
tegen de eigen zienswijze indruist.
Wanneer menselijk handelen in het belang van het grootste geheel wordt
samengevoegd zie je ALTIJD de mooiste dingen ontstaan. Dat is altijd al zo
geweest; het is vandaag ook zo en morgen zal het ook zo zijn. "Daar waar de
visie sterft, sterft het volk" -- ik weet niet precies meer wie dit heeft
gezegd, maar volgens mij was het een groot staatsman uit de vorige eeuw
(Churchill?). Hoe dan ook, wie het ook zei, hij heeft gelijk.
Kijk naar onszelf. Nederland bedoel ik. Waartoe we zijn afgegeleden in 10
jaar tijd. Wie of wat de dienst nu eigenlijk uitmaakt hier. Het is enkel
dankzij de visie van ons, kleine individuele mensen, dat er tegenkracht in
leven blijft maar als het aan de blinde machten ligt zijn integratie,
tolerantie en vermenging van volkeren en culturen zaken die tegen elke prijs
moeten worden afgebroken, ondanks mooie woorden van daartoe aangewezen
bewindspersonen. Wat ze zeggen is niet hetzelfde als wat ze doen en die
discrepantie wordt groter en groter en uiteindelijk fataal.
Post by SomebodyIk zag laatst een stukje op de tv over eoa volk wat nog vrij primitief
leeft. Die mannen daar vonden het getuigen van inzicht wanneer er een
onwillige vrouw met een zweep geslagen werd. Het functioneerde daar goed.
Heel de samenleving liep op rolletjes en alles had z'n plaats. Dan begrijp
ik dat dat hun zienswijze is en die goed is, tot er van binnenuit, (de
vrouwen in die samenleving) daar verzet of een andere zienswijze op komt.
Maar wat wanneer zo'n samenleving door omstandigheden tussen de onze
geplaatst wordt? Frictie, van beide kanten.Die mannen zouden hier berecht
gaan worden wegens mishandeling of huiselijk geweld. De andere samenleving
zal zeggen dat wij het niet goed zien, terwijl wij zeggen dat hun het niet
goed zien.
Dat is waar. Zolang ze hun vrouwen in eigen land besnijden kunnen wij daar
weinig tegenover stellen, en terecht. Dergelijke achterlijkheden (in onze
ogen dan) zijn slechts een last voor degenen die ermee moeten leven. Ze
bedreigen de wereldvrede niet, maar we maken er liever een halszaak van dan
van de echte bedreigingen en schromelijke tekortkomingen. We zoeken het
zwarte schaap in Somalië en tolereren een kudde in eigen land.
Onze bevrijdingsdrift en ons helpcomplex maakt dat wij vinden dat wij ver
van huis mensen moeten gaan helpen met zaken waar ze nog lang niet aan toe
zijn, om tegelijkertijd de aandacht van de rotzooi in eigen huis te kunnen
afleiden. Natuurlijk is het goed om 'verlichting' te brengen waar dat nodig
is, maar dat is niet hetzelfde als die verlichte denkbeelden op te dringen
aan hen die er niet aan toe zijn of mogelijk zelfs BETERE alternatieven
kennen dan onze materialistische ingangen.
Post by SomebodyDaar bedoel ik dus mee wie zal zeggen of iets "verlicht" is of niet. Is
het te herkennen? Dat vind ik een moeilijk punt.
Somebody (de kluts kwijt:-)
Verlichting is slechts te herkennen naar de mate waarin het in jezelf
manifest is. Dat lijkt me zo logisch als wat.
Maar de universaliteit van denkbeelden resoneert WEL of NIET in je hart. Je
hoeft de denkbeelden niet volkomen verstandelijk te begrijpen om te weten of
ze resoneren in je hart. Je hoeft het naadje van de kous niet te weten om te
beseffen dat denkbeelden heilzaam zijn of niet. Je hoeft niet in detail
voorgelicht te worden omtrent mooie plannen als ze het zaad van verlichting
in jezelf oproepen, want je WEET dan genoeg. Het is juist door tussenkomst
van het verklarende vermogen dat allerlei uitzonderingen en compromissen
mogen sluipen in iets wat alleen in compromisloze vorm waardevol is. Een
compromis, al is het misschien maar heel klein, kan iets veel groters
volkomen lamslaan, werkloos maken of zelfs als nutteloze energie weer terug
de kosmos in sturen.
Wat we kunnen doen is in gedachte, woord en eventueel daad (de eerste twee
zijn veel belangrijker dan je misschien denkt!) die personen steunen die
door het lot of door hun verdienste op invloedrijke plaatsen zijn
terechtgekomen en waarvan we 'weten' dat ze dingen zeggen die resoneren met
wat we zelf ook van binnen voelen -- niet tot in detail overeenkomend
misschien, maar dat hoeft ook niet tenzij je er even diep in wilt duiken als
de persoon of personen die je subjectief steunt.
Wij zijn niet alleen en de enige reden dat we in de shit zitten is omdat we
niet willen horen en zien wat op kleine en grote schaal ingefluisterd wordt.
Diegenen die het lef hebben om het op enige schaal te uiten krijgen te maken
met wat ik hierboven al inleidend beschreef: het brandmerk, de verdomhoek,
het bagatelliseerspel.
Wij -- de mensheid -- weigert of negeert de hulpbronnen die haar toekomen.
Dat is het tij dat beter kan keren, dan volgt de rest vanzelf. Dat is de
kern.